Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut id aliis narrare gestiant? At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Duo Reges: constructio interrete. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

1. Sed residamus, inquit, si placet.
2. Dicimus aliquem hilare vivere;
3. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

• Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;
• Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;
• Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.
• Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?

Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?

Quarum adeo omnium sententia pronuntiabit primum de voluptate nihil esse ei loci, non modo ut sola ponatur in summi boni sede, quam quaerimus, sed ne illo quidem modo, ut ad honestatem applicetur.

Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem.

Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Sed plane dicit quod intellegit. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Nunc reliqua videamus, nisi aut ad haec, Cato, dicere aliquid vis aut nos iam longiores sumus.

Quid adiuvas?

Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

Bork

Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

Peccata paria.

Non risu potius quam oratione eiciendum?

Ille incendat?

Totum genus hoc Zeno et qui ab eo sunt aut non potuerunt aut noluerunt, certe reliquerunt.

Sed fortuna fortis;

Frater et T.

Zenonem roges;

Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.

Poterat autem inpune;

Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Critolaus imitari voluit antiquos, et quidem est gravitate
proximus, et redundat oratio, ac tamen is quidem in patriis
institutis manet.

Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;